23 Haziran 2010 Çarşamba

iz bırak


bırak kalsın izin yanımda
bırak
yağmurun toprağa duyduğu hasret kadar hırsla
sarılsın izin
izninle
dolansın bana

bütün pencereleri kapatır bir yanım
sadece bizim sesimiz kalsın diye odada
bütün sözler bittiğinde
gözlerimize söz geçirsek bile
dudaklarımız bakar birbirine
hapsetme iç çekişlere
kavuşsunlar
bırak

ben kedi olup sokulurum
sen köpek ol hırla
ben kadın olduğumu hatırlayıp
herkesin unuttuğu bir yerlerden öperim
sen adam olduğunu anlayıp
kimsenin unutamadığı bir yerlerimi okşa
soyunup bedenlerimizden
ruhumuzla sevelim birbirimizi
dudağımın izleri kalsın her yanında
bırak
öyle bir bitsin ki sonunda
ne taksi kalsın
ne yağmur
aklında

o saatten sonra
gidebilirsen git artık
ya da kalsın gidemeyen bir yanın yanımda
bırak
karışsın
dağınık kalsın bu da

Hiç yorum yok: