korkusuz korkuluk

başarısız bir organ nakli gibi
şehir kusuyordu beni

rengi solmuş sararmış
başaklar içinde savrulan
yalnız bir korkuluk gibi

herkes kendi evreninde yaşar
kimse anlayamaz seni,
senin kadar, senin gibi
yalnızlık tek gerçeğidir yaşamın
senin başkalarını anlayamadığın kadar
başka acıları çekemediğin gibi

kimi koruyorsun?
kimden?
neden?
cesurmuş gibi sanki
korkularını giyinmiş üstüne
korkuluk

oysa
hayattan korkmak tek başınadır
korktuğun aslında ölmek değil
sanki yaşamakmış gibi

kusuyordu şehir küsürlerini
küstüğü, başarısız bir organ nakliydi sanki