Kimsenin güneşini engellemedim
Ama meyve vermek için
İhtiyacım vardı benim
Köklerim derin
Dallarım kırılmış
Ama hala ayaktayım
Her kıştan sonra yeniden yaprak verdim
Her kayıpla yeşermeye devam ettim
Her susuşta iyice tutundu hiç göremediğiniz köklerim
Artık ne kırgınlık ne suçluluk ne öfke
Konuşan hakkımdır benim
Parçalanan ufalanan değil
Paylaştıkça adil olan
Eşit durmak istiyorum artık
Ne üstte ne altta
Ne önde ne arkada
Ne daha az ne daha fazla
Aynı kardeş gibi yan yana
Sevmek adalettir
Dimdik durduğumda
Hakkım da durur yanımda
Çünkü varım artık
Ve bu yeter bana
